در نوشته جات بزرگوارانی که به نوعی در جبهه فرهنگی مشغول هستند

درد بزرگ مشترکی وجود دارد که

از کم لطفی و به اصطلاح بی اعتنایی همسنگرانشان نشات گرفته است ...

مثلا برخی گلایه کرده اند که

چرا جریانهای مذهبی و انقلابی به جای انکه یکدیگر را پوشش داده

و تقویت کنند باهم بیگانه اند...

یا ابراز نگرانی عده ای دیگر به خاطر

 کوتاهی برخی از رسانه ها یا جریانهای فرهنگی در عرصه روشنگری مردم ..

همه هم به نوعی حق دارند، البته اگر از زاویه ی آنها به مسائل نگاه کنیم..

در این میان البته

 ادعا همه ابراز ناراحتی ودغدغه داشتن از نگرانی امام خامنه ای

  در این برهه ی زمانیست ....

اما چیزی که من را وادار به نوشتن کرد

یک سوال بی پاسخ است ،که البته جوابش

به وجدان و درجه ایمان این بزرگواران بستگی دارد ...

واقعا خودتان در حد پست ها و نوشته هایی که می گذارید،

با خلوص و برای رضای خداوند کار کرده و دغدغه دارید؟

به نظر بنده مشکل بزرگ بسیاری از بچه مذهبی های ما این است که

عیار خلوصشان کامل نشده و تمام دغدغه ی شان الهی نیست...

متاسفانه

منافع شان و اینکه اسم خود یا گروهشان بزرگ بشود را بیشتر در نظر دارند ...

اگر واقعا رضای خداوند و دغدغه و نگرانیهایی از جنس نگرانی  رهبری باشد 

این هزاردستگی ها چه معنایی دارند؟

اصول جنگ ما بر اساس اصول دینمان است

 اما در اکثریت  معتقدان به اصول ، منیت در کنار توحید قرار گرفته

و حتی گاهی سایه اش از توحید هم پررنگ تر شده است ..

در این جبهه واقعا نمیتوان گفت همسنگران را جهل فراگرفته است

بلکه همه، آنچه را که باید ، به خوبی میدانند .

تنها مشکل این است که همه دوست دارند فرمانده باشند..

متاسفانه امروزه در شان برادران نیست که سرباز باشند ... 

حتی در این جبهه گاهی به خاطر بزرگ شدن برخی ، نیاز است تا

 از همسنگریها ،سنگر ساخته شود..

وقتی متصدیان امر، که خود بسیجی وار داوطلب جنگ در این جبهه شدند

اینگونه عمل می کنند ، از باقی افراد چه انتظاری میتوان داشت ..

درست است که هرازگاهی در این میان ، مستندهای خوب یا فیلمهای ارزشی

هم تولید میشود، چرا که بالاخره همه ولایی و در صراط مسقیم هستند. 

 اما آیا آن اثری که باید در جامعه گذاشته شود به وجود می آید؟

آیا حتی اگر ان اثر ایجاد شود ماندگار خواهد بود؟ 

 یا

آنقدر بین دو اثر ارزشی فاصله می افتد که، بذرهای تازه جوانه زده

خشک میشود ...

البته ناگفته نماند که هنوز هم معدود افرادی پیدا میشوند که

با تمام وجود پیمان جانبازی بسته اند ...

اما بخاطر بزرگی هدفمان و عداوت بیش از حد دشمن دیرینه ی مان

عزمی جهادی از همگی متصدیان انتظار میرود ...

در آخر باید گفت همانگونه که اماممان خامنه ای فرمودند:

 از خود گذشتگی راز بزرگ پیروزی در همه میدان هاست...

همچنان که فرمانده ی شهید سردار همت هم

 سرمایه رسیدن به اخلاص را ، گذشتن از همه چیزمان می دانستند ..

امروز بیشتر از قبل در این جبهه به صمیمیتی نیاز است

از جنس صمیمت های رزمندگان در شبهای عملیات،

تا به جای تخریب سنگر دوستان و تحقیر همسنگران

 علمدارانه سنگرهایمان را حفظ کنیم..

در چنین فضایی به حکم مراه المومن بودنمان نقدهای سازنده میتواند

راهمان را بسوی هدف والایمان سهل الوصول کند ...

امیدوارم جوابی که امروز بخودمان میدهیم فردا در دادگاه الهی

کارگشایمان باشد آنچنان که برای شهدا هست ...

(نوشته شده توسط منادی معرفت)